Angst in de koffebak blog

Afgelopen week had ik een oudere meneer bij mij. Hij had mijn advertentie in de krant gezien en had de stoute schoenen aangetrokken omdat ik er uit zag als een aardige vrouw. In zijn tijd ging je namelijk niet naar een ‘zielenknijper’ vertelde hij, maar nu moest er echt iets gebeuren had hij besloten. Hij had netjes op een briefje uitgetypt waar hij last van had.

Al ongeveer 25 jaar had hij paniekaanvallen. Kleine ruimtes en gelegenheden met veel mensen vond hij verschrikkelijk. Richting de buitenwereld hield hij zich echter groot. De afgelopen jaren werd het alleen maar erger, vooral sinds zijn vrouw overleden was. Hij was tot de conclusie gekomen dat de oorzaak lag in het feit dat hij vroeger als kind een tijd per ongeluk opgesloten had gezeten in de kofferbak van de nieuwe auto van zijn ouders. Hij had er nooit over gepraat hoe bang hij toen was.

Tijdens de sessie was hij constant in gevecht met zijn hoofd dat vond dat de situatie echt niet minder heftig kon worden. Uit wat hij mij vertelde, kon ik echter opmaken dat de olie keurig zijn werk deed. Hij kon zich niet meer op het beeld van de situatie concentreren, wat betekent dat de emotionele lading eraf is. Hij voelde zijn ademhaling rustiger worden. En hij ging denken aan welke angsten hij inmiddels al overwonnen had en wat hij al wel weer deed ook al ging het niet van harte. Voor mij een teken dat de mindsetshift echt wel had plaats gevonden.

Gelukkig voelde hij het ook en wilde hij terugkomen voor de andere dingen die er tijdens de intake boven water waren gekomen. Jammer dat hij niet online wilde afspreken, want ik gun die lieve man nog een aantal jaren met meer rust in zijn lijf. Maar ik ga hem nog wel zien als de lockdown voorbij is.