Afgelopen week had ik een cliënt bij me die halverwege haar tweede traject is en al enorme stappen heeft gezet. De eerste keer dat ze bij me was, was ze constant in tranen bij alles wat ze vertelde. Ze had altijd het gevoel dat ze het niet goed deed. Ze was enorm perfectionistisch en liep constant op haar tenen. Inmiddels staat ze steeds meer in haar kracht, geeft ze op haar werk duidelijk haar grenzen aan en is ze niet meer van het minste of geringste van slag. Ze is zelfs gestart met het opzetten van haar eigen praktijk.
Ze had echter nog steeds moeite met helder zeggen wat er in haar hoofd om gaat. Daarom hadden we dit keer gewerkt met het doel:
“Ik weet altijd wat ik wil zeggen en uit het altijd gestructureerd.”
Haar onzekerheid op dit vlak bleek ontstaan te zijn op de lagere school bij een juf die erg streng en niet aardig was. Ze zette kinderen met hun neus tegen het bord aan te kijk. Daardoor had ze de overtuiging ontwikkeld dat je altijd en door iedereen voor gek gezet kon worden en was ze bang om zich te uiten.
Tijdens het proces van het ruiken van de oliën en het verwerken van de herinneringen zette ze voor zichzelf de dingen die ze bij mij geleerd had op een rij:
– Je mag voor jezelf opkomen.
– Je hoeft niet bang te zijn om fouten te maken.
– Niet alles hoeft perfect te zijn.
Daarnaast kreeg ze nog een aantal heldere inzichten over het hebben van een mening:
– Iedereen heeft recht op zijn eigen mening.
– Je mening mag ook veranderen.
– Ik mag mijn gevoel daarin volgen.
– En ook gevoelens kunnen weer veranderen, dus dan verandert ook je mening.
– Het is geen schande als je iets niet weet.
– Gaandeweg het gesprek kan je ook je mening vormen.
– Je hoeft ook niet overal een mening over te hebben.
– En je moet niet bang zijn voor je mening.
Haar conclusie was:
“Als ik in balans ben, uitgerust en voor mezelf opkom, dan kan ik evenwichtiger reageren zonder in de emotie te schieten.”
Verder zei ze:
“Als ik ook de minder leuke kanten van mijzelf kan accepteren, kan ik gewoon schijt hebben aan wat anderen vinden. Ik hoef nog steeds niet perfect te zijn.”
Volgende keer gaan we aan de slag met:
“Ik durf mijn ware zelf te laten zien.”
